Toetsen. Meten. Opbrengsten. Wat gebruiken we deze woorden vaak en wat een ongemak kunnen ze oproepen. Ongemak omdat we graag willen voldoen aan de wensen van anderen. Ongemak omdat we werken voor kinderen en hen alle goeds gunnen. Ongemak omdat we soms zo twijfelen aan onszelf.
Wij denken dat een deel van het ongemak voortkomt omdat we niet meten wat we willen weten. Er is al veel over geschreven. We meten alleen wat meetbaar is en dat maken we dan belangrijk. Lekker handig te verwerken door de programma’s in onze computers. De systemen.
Montessori hervormde het onderwijs door haar verhelderende kijk op kinderen. Zij ontdekte dat wanneer je wilt werken aan wereldvrede, je moet zijn bij belangrijke mensen. Kinderen dus. Geef hun ruimte en verantwoordelijkheid zodat zij uit kunnen groeien tot kritische wereldburgers.
Biesta gaf ons woorden voor die ontwikkelingsgebieden: socialisatie en subjectwording. Laten we die ook eens gaan meten. Metacognitieve strategieën gebruik je om over leren te praten en er inzicht in te krijgen. Kunnen we mooi gebruiken om die groei weer te geven.
Hoe je metacognitie meet? Niet zo moeilijk hoor. Observeer en praat over de woorden plezier, nieuwsgierigheid, zelfvertrouwen, zelfsturing, lef en veerkracht. Kinderen kunnen hun eigen groei echt zelf beschrijven.
Hoe simpel wil je het hebben?