Bijzonder idee hè, dat we worden geboren als nietskunner. Wat zijn we extreem langzame starters, wij mensen. Waarom? Omdat we ons gigantisch goed kunnen aanpassen.
Zo opende Mark Mieras zijn lezing. We luisterden geboeid naar zijn verhaal tijdens de verdiepende montessoristudie voor leidinggevenden.
Wat een hoopgevende woorden. De plek waar je opgroeit doet er dus toe. Het gezin. Je familie. De schoolgroep waarin je groot wordt met een leraar die betrokken en kundig is. Allerlei kinderen om je heen waar je de kunst van af kunt kijken. Zo vormen kinderen zichzelf en ontdekken ze hoe ze willen zijn.
Hoe zie je dan dat kinderen zich ontwikkelen? Hoe meet je dat? Eigenlijk vrij eenvoudig: je ziet plezier. Je ziet stralende ogen en je ziet verbinding. Onze innerlijke kompas is gericht op plezier, een mens wordt geboren om alles nog te leren.Hoe dat zit met volwassenen, je collega’s? Eigenlijk heel simpel. Wanneer jullie samen plezier hebben bij het verkennen van nieuwe mogelijkheden dan vindt ontwikkeling plaats. Plezier is een duidelijke indicator van leren. Bij jong en bij oud.
Hoe hoopgevend is dat?!